De Eik, Een gedichtje over Geborgenheid , Kracht en Hoop Buiten regent het druppels, als watertranen zo veel dat je er de zon niet doorzienen kan, ginds lijkt de redding nabij, verweg of .. niet , iets staat daar pal tegen de waterlanders in , te sturen , voor zich uitziend, een reus? Lenins torso?... een Eik ,met bladeren zo groot dat schuilen , niet-huilen is , het is een droogte daaronder, een steppe zonder zon , met een donkere vacht van zachte blad-zijden , gesponnen onder een Dijk, een Eik, symboliserend voor Alles wat staat en blijft staan, als de waterlanders al lang geland zijn in, verdronken zijn in , gedronken zijn door , drassige aardekronkels, staat HIJ daar , pal, windrichtingloos, Alles aankunnend te blinken in een laverende zon die trots is te mogen schijnen op Hem , die na de warme koestering zichzelf verheft tot zuurstof tot bron van leven , steun voor Het leven,... Hij de Eik is er steeds ," indien " ziend door ogen van waterlanders ! Hij
Posts
Posts uit december, 2017 tonen